นิยาย :Nightmare [กอล์ฟฐา]:

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่อง : Nightmare : [END]

          สวนสาธาณะแห่งหนึ่ง

          ‘กอล์ฟ เราเลิกกันเถอะ’ ร่างบางเอ่ยออกมาหลังจากนัดคนรักให้ออกมาพบและจะเป็นอดีตคนรักในอีกไม่นาน

          ‘ทำไมล่ะฐา ไหนฐาสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไปไง?’ ร่างสูงถามคนรักอย่างไม่เข้าใจ

          ‘เพราะฐาไม่ได้รักกอล์ฟแล้วไงเข้าใจมั้ย เลิกยุ่งกับฐาสักที!!’ ร่างบางตวาดใส่ร่างสูงทำให้ร่างสูงทั้งอึ้ง ทั้งช็อค คนที่ไม่เคยตวาดใส่กันคนที่บอกรักกันทุกวันคนที่เคยบอกว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป คนๆ นั้นหายไปไหนแล้ว ฐาคนเดิมของกอล์ฟหายไปไหน

          ‘ฐาเดี๋ยว ฐา ฐา!!’ เมื่อร่างสูงได้สติร่างบางก็ขับรถออกไปแล้วตะโกนเรียกเท่าไรร่างบางก็ไม่แม้แต่จะหันมา ร่างสูงได้แต่นั่งลงกับพื้นหญ้าอย่างอ่อนแรงและน้ำตาแห่งความเสียใจก็ไหลรินออกมาไม่ขาดสาย

            เฮือก!

            ฝัน ฝันอย่างนี้อีกแล้ว กี่ครั้งแล้วที่ร่างสูงฝันซ้ำๆ เดิมๆ กับเหตุการณ์ที่เคยเกิดเมื่อ 2 ปีก่อน เหตุการ์ที่ทำให้ร่างสูงไม่เคยยิ้มอีกเลยนับแต่วันนั้น คนที่เค้ารักและทุ่มเทให้ทั้งใจกับหักหลังเค้าในยามที่เค้ากำลังลำบากและต้องการกำลังใจมากที่สุด วันที่บริษัทครอบครัวเค้าล้มละลาย พ่อแม่คิดสั้นตรอมใจตายแล้วยังจะมาโดนคนรักบอกเลิก มันเป็นวันที่คนอย่างเค้าไร้หนทางและเคยคิดที่จะตามพ่อแม่ไป แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนอีกห้าคน น้ำชา น็อต ชิน ฌอช์น และ ออย ที่ยังคอยเป็นกำลังใจให้ ไม่อย่างงั้นคงไม่มีคนที่ชื่อกอล์ฟ อีกแล้ว

            บริษัทGTL บริษัทเล็กๆ ที่เค้าตั้งใจสร้างขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงที่ตัวเค้าจะทำได้บริษัทที่ตอนนี้กลายเป็นบริษัทใหญ่ที่สุดและเป็นชั้นแนวหน้าไปแล้ว ใครก็บอกว่าเค้าเก่งเค้าดีพร้อมไปหมดทุกอย่างแต่ใครจะไปรู้ข้างในของเค้าอ่อนแอและบอบบางยิ่งกว่าอะไรดีซะอีก

            ครืด ครืด ครืด

          “ฮัลโหล....” ร่างสูงกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์หลังจากที่มีสายเข้า

            “ฮัลโหล คุณท่านประธานเมื่อไหร่จะเข้าบริษัทค่ะ ฉันนั่งรอแกตั้งนานแล้วนะ!!!” น้ำชาเพื่อนคนสนิทที่มีดีกรีเป็นถึงนักร้องของค่ายเพลงชื่อดังตะโกนออกมาจากปลายสาย

            “หืม...วันนี้คงไม่เข้าบริษัทอ่ะปวดหัวนิดหน่อยนะ วันนี้ไม่ไหวจริงๆ” ร่างสูงเอ่ยเสียงอ้อนๆ ให้เพื่อนสาวเห็นใจ

            “แหม...ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ ยัยตัวแสบ อยากทำอะไรก็ทำไป ฉันไม่สนหรอก แต่อย่าฟุ้งซ่านเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”

          “รู้แล้วน่า ว่าแต่....ได้ข่าวเขาบ้างมั้ย” ประโยคหลังร่างสูงพูดเบาๆ อย่างไม่เต็มเสียงนัก

            “นี่กอล์ฟ แกยังไม่เลิกคิดถึงเขาอีกหรือไง”

          “ช่างฉันเถอะนะ แค่ตอบฉันมาก็พอ”

          “ไม่เลย ฉันติดต่อฐาไม่ได้เลยตั้งแต่วันนั้น”

          “งั้นหรอ...”

          “เออใช่ วันนี้ไอ้น็อตกับไอ้ฌอช์นมันจะไปรับแกออกไปซื้อของนะ แล้วจะไปผับกัน” หลังจากที่ปลายสายเงียบไปสักพักน้ำชาก็เปลี่ยนเรื่องทำลายความเงียบและบรรยากาศน่าอึดอัดอย่างนี้

            “มารับทำไมอ่ะ วันนี้มีอะไรพิเศษหรอ??” ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างงง

            “ฉันว่าแล้วว่าแกต้องจำไม่ได้ ก็เพราะวันนี้เป็นงานวันเกิดแกไงล่ะ ฉันต้องเป็นคนเตือนความจำแกตลอดเลยรึไงเนี่ย!”

            “อ๋อ เข้าใจแล้ว งั้นฉันไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ บาย”

          หลังจากที่วางสายไปแล้วร่างสูงก็ยังนั่งอยู่ที่เตียงเหมือนเดิมคิดถึงเรื่องที่พูดกันเมื่อครู่ แล้วก็ใจสั่นขาดการติดต่อหรอไม่รู้ป่านนี้ยัยนั่นจะเป็นยังไงบ้างยิ่งเอ๋อๆ อยู่ด้วย แต่จะว่าไปงานวันเกิดปีนี้หล่อนจะมาด้วยรึป่าวนะ หึหึ น่าสมเพศตัวเองชะมัด จะไปสนใจคนใจร้ายพันธุ์นั้นทำไมก็ไม่รู้ คิดแล้วก็พาลทำให้น้ำตาไหลรินออกมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่อยู่

            ก๊อก ก๊อก ก๊อก

            เสียงเคาะประตูปลุกให้ร่างสูงที่ผล๊อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ลุกขึ้นออกไปเปิดในสภาพที่ยังตื่นไม่เต็มที่

            “Hi คุณกอล์ฟ เพิ่งตื่นหรอครับเนี่ย” ไอ่น็อตหนุ่มหล่อที่เป็นถึงพิธีกรและนักแสดงชื่อดังคู่กับไอ่ฌอช์นหนุ่มหล่ออีกคนที่สาวๆ หลงใหลกันสุดๆ

            “อ้าว...มากันแล้วหรอ ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยอ่ะ รอแปปนะ” ร่างสูงเปิดประตูให้เพื่อนทั้งสองเข้ามารอข้างในได้

          “เร็วๆ เลย ไหนน้ำชาบอกมาแกอาบน้ำแต่งตัวแล้วไง” ไอ่ฌอช์นเอ่ยขึ้น

            “ก็กำลังจะไปเนี่ยไง บ่นจริง” ว่าแล้วร่างสูงก็หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปในห้องน้ำทันที

            ระหว่างที่รอเพื่อนชายทั้งสองคนก็สำรวจรอบๆ ห้องของร่างสูงไปพลางๆ และสังเกตุเห็นว่าทุกอย่างไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเลยทุกอย่างยังเหมือนเดิมแม้กระทั่งกรอบรูปของร่างสูงที่มีแต่รูปของฐา เพื่อนในกลุ่มของพวกเราและเป็นคนรักของร่างสูงด้วย รูปทุกอย่างยังเรียงเหมือนเดิมไม่มีแม้แต่รอยฝุ่นเลยแม้แต่น้อย

          “นี่มันยังไม่ลืมฐาอีกหรอว่ะ” ว่าแล้วน็อตก็หันไปคุยกับฌอช์นที่เข้ามาดูเหมือนกัน

            “กูล่ะ สงสารมันจริงๆ เลย”

          “กูก็เหมือนกัน”

          “เฮ้อ!!” แล้วน็อตกับฌอช์นก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจพร้อมกัน

            ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ร่างสูงก็ออกมาในชุดเสื้อแขนกุดกับกับเดฟขายาว พร้อมแว่นตาสีดำเข้ากับใบหน้าหมวยๆ ของเธอ

            “ออกมาซะที นึกว่าเข้าไปหลับในห้องน้ำซะแล้ว” น็อตแซวขึ้นหลังจากเห็นร่างสูงออกมาจากห้องน้ำแล้ว

            “เงียบไปเลยไอ่น็อต แค่ครึ่งชั่วโมงทำเป็นบ่นไปได้”

          “ครับๆ ไม่บ่นก็ได้ครับ ว่าแต่จะไปกันได้รึยังครับคุณหนู”

          “ก็ไปสิ จะรออะไรล่ะ” ร่างสูงว่าแล้วเดินนำออกไปข้างนอกและมีเพื่อนชายสองคนตามาติดๆ

          20.00 PM.

          ณ ผับ xxx

          “แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะกอล์ฟอ่ะนี่ ของขวัญแก” ออยยื่นของขวัญให้เจ้าของวันเกิดหลังจากที่เห็นร่างสูงเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะได้ไม่นาน

          “ขอบใจนะออย” ร่างสูงรับมาแล้วยิ้มเล็กน้อยไปให้

            “เอ้า!! กินๆ เต็มที่ไปเลย วันนี้พี่ชินคนนี้เลี้ยงเอง” ชินนักร้องชายดาวรุ่งประกาศลั่นโต๊ะ

            “จริงหรอค่ะ พี่ชินไม่ใช่ว่าเมาหลับไปคนแรกแล้วให้ฉันจ่ายเองนะค่ะ” น้ำชาแฟนสาวของชินเอ่ยแซวคนรักขึ้น

            “โถ่! ที่รักก็ทำไมว่างั้นอ่ะ ผมไม่ปล่อยให้ที่รักจ่ายหรอก” ชินพูดอ้อนๆ ให้แฟนสาวได้ยิ้มกว้างออกมา

          “แหวะ! ถ้าจะหวานกันไปหวานกันที่อื่นได้ป่าวว่ะห๊ะ! กูจะอ้วก”

            “เงียบไปเลยไอ่ฌอช์น เดี๋ยวเตะแม่ง!” ชินว่าพลางทำท่าไล่เตะฌอช์น

            “ครับๆ คุณชิน”

            คำพูดและการกระทำเกรียนของเพื่อนเรียกรอยยิ้มของเจ้าของงานได้อยู่บ้างเหมือนกัน ทำให้เพื่อนๆ ในโต๊ะแอบดีใจที่เห็นว่าร่างสูงยิ้มมาบ้างหลังจากที่ไม่ได้ยิ้มมานานมากแล้วเหมือนกัน

          “ขอโทษนะค่ะ ขอนั่งด้วยได้รึป่าว” อยู่ๆ หญิงสาวปริศนาหน้าสวยก็ทักขึ้นทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่หันไปมอง แล้วพยักหน้าพร้อมกัน ไม่รอช้าหญิงสาวปริศนาหันไปนั่งข้างๆ ร่างสูงทันที ร่างสูงที่เริ่มเมาได้ที่แล้วยิ้มกว้างทักทายให้หญิงสาวปริศนา

            “สวัสดีค่ะ ถ้าไม่รังเกียจขอเชิญคุณไปนั่งด้วยกันที่โต๊ะของฉันได้หรือป่าวค่ะ พอดีว่าเพื่อนๆ ของฉันอยากรู้จักกับคุณนะ” หญิงสาวปริศนาเอ่ยชวนร่างสูง

            “ก็ไปสิค่ะ ฉันก็อยากรู้จักพวกคุณเหมือนกัน” ร่างสูงที่กำลังเมาได้ที่ตอบตกลงทันที หญิงสาวปริศนาเมื่อได้ฟังคำตอบที่ได้รับก็ฉุดมือร่างสูงลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไป

          “โห!! โครตอิจฉาอ่ะ แค่มันนั่งอยู่นิ่ง ก็มีปลาตัวใหญ่มาให้กินซะงั้น” น็อตเอ่ยอย่างอิจฉาร่างสูง ทำให้เพื่อนๆ ทั้งหมดเออออไปด้วย

            “นั่งก่อนสิค่ะ”

            พอมาถึงที่โต๊ะของหญิงสาวปริศนา ก็ได้มาเจอเพื่อนของหล่อนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะประมาณสามสี่คน แต่ล่ะคนส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้กอล์ฟอย่างไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย

            “นี่ค่ะ ของคุณ” หลังจากที่ร่างสูงนั่งลงที่โต๊ะสาวสวยอีกคนก็ยื่นแก้วสีอำพันมาให้เธอ

            “ขอบคุณค่า” ร่างสูงรับมากระดกจนหมดแก้วแล้วเอาวางไว้ที่เดิม

          “ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอค่ะ” สาวสวยอีกคนเอ่นถามร่างสูงขึ้น

            “ชื่อกอล์ฟค่า” ร่างสูงตอบเสียงยานๆ เนื่องจากเมาแล้วออกไป

            “เอ๊ะ! ว่าแต่ยัยเพื่อนตัวดีอีกคนเมื่อไหร่จะมาเนี่ย”

            “มาแล้วๆ บ่นจริงน่ะแก” อยู่ๆ หญิงสาวอีกคนที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน ก็ยืนหายใจอย่างเหนื่อยหอบข้างหลังร่างสูง

            “มาก็ดีแล้ว นี่ๆ มารู้จักกับคุณกอล์ฟสิ หล่อลากโครตเลยอ่ะ” หญิงสาวอีกคนกระดี้กระด้าสุดฤทธิ์สุดเดช แต่มันทำให้หญิงสาวที่มาใหม่อีกคนสะอึกหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมากระทันหันเมื่อได้ยินชื่อนี้ หวังว่าคงไม่ใช่คนที่เธอคิดไว้หรอกนะ ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอจะเผชิญหน้ากับเขาได้ยังไง หลังจากที่เลิกกับเขามามันทำให้เธอมารู้ที่หลังว่ากิจการที่บ้านเขามีปัญหาถึงขั้นล้มละลาย แล้วเขาก็ไม่เหลือใครเลย เธอรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลาที่เลิกกับเขามาแทนที่เธอจะอยู่เป็นกำลังใจให้เขา แต่เธอเลือกที่จะทิ้งเขาไปทำงานที่เมืองนอกเงินเดือนดีแทน

             ฉันนี้มันเลวที่สุด!

            “เป็นไรไปแก นั่งก่อนๆ” เพื่อนสาวอีกคนว่าหลังจากที่เห็นร่างบางเงียบไป

            แล้วร่างบางก็ผิดหวังเหมือนคนที่เธอยังไม่พร้อมที่จะเจอมากที่สุดได้มานั่งอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

            “คุณกอล์ฟค่ะ นี่ฐาคะ เพื่อนฉันเอง ฐานี่คุณกอล์ฟคนที่ฉันว่าไง” ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวที่มาใหม่ที่จ้องเธออยู่ก่อนแล้ว แต่เพราะอาการมึนเมาของร่างสูงเห็นนั้นมันทำให้ภาพที่เห็นเลือนลางไม่ค่อยชัดนัก

            “อ๋อค่า ยินดีที่ได้รู้จักนะค่า” ร่างสูงเอ่ยทักทายด้วยเสียงยานคาง

            “ค่ะ”

          “คุณฐานี่ ชื่อเหมือนแฟนเก่าฉันเลยนะค่า คนเนี่ยทำให้ฉันเจ็บสุดๆ ไปเลยล่ะ จนฉันไม่กล้ารักใครอีกเลยล้า” ร่างบางถึงกับสะอึกเหมือนได้ฟังสิ่งที่ร่างสูงพูดมันทำให้เธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองหน้าร่างสูสูงเลยมันพาลจะทำให้น้ำตาจะไหลทุกที

            “จริงหรอค่ะ ให้ฉันด้ามใจให้มั้ยค่ะคุณกอล์ฟ” เพื่อนสาวของร่างบางอีกคนเข้าไปกระซิบใกล้ๆ หูให้ร่างสูงได้ขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

            “เอางั้นหรอค่า” และร่างสูงก็กระซิบกลับทำให้ตอนนี้หน้าของทั้งสองใกล้กันเพียงกระดาษกั้น แล้วหญิงสาวตรงหน้าก็ใกล้เข้ามาเลยๆ หมายจะลิ้มลองริมฝีปากอวบอิ่มของร่างสูง

            พรึบ!!

          แต่ว่าจู่ๆ ร่างบางก็เข้ากระฉากร่างสูงออกจากเพื่อนสาวของตัวเองอย่างรวดเร็ว

            “อะไรของแกเนี่ย!! กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยอ่ะ”

            “นี่แกใส่อะไรให้เขากินหรือป่าวเนี่ย ทำไมยอมง่ายจัง” ร่างบางเอ่ยถามเพื่อนตัวเองขึ้น

            “อิอิ ก็แค่ความรักสองหยด” เพื่อนสาวตอบให้หายสงสัยก็เรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ บนโต๊ะได้อย่างดี

            “แกนี่มัน! ช่างเหอะเดี๋ยวฉันขอยืมตัวเขาแปปนึงนะ” ไม่ต้องรอให้เพื่อนสาวอนุญาตร่างบางก็ลากร่างสูงออกมานอกผับดันให้ไปนั่งเบาะรถตัวเองแล้วจัดการพาร่างสูงกลับคอนโดของตัวเองทันที

          .........................................................................................................................................

          “นี่กอล์ฟ อยู่นิ่งๆ สิ ดิ้นอย่างนี้แล้วฐาจะเช็ดตัวให้ยังไงล่ะ” ร่างบางต่อว่าร่างสูงเบาๆ เนื่องจากร่างสูงดิ้นไปมาไม่ยอมให้เธอเช็ดตัวสักที หลังจากที่ขับรถมาที่คอนโดของเธอร่างบางก็จัดการหิ้วร่างสูงนอนไว้ที่เตียง แล้วนำกะละมังมาหมายจะเช็ดตัวให้ร่างสูงก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์ไปมากกว่านี้

            “อืม....ร้อน ไม่ไหวแล้ว” ร่างสูงพึมพัมออกมาได้ไม่นานก็พยายามถอดเสื้อออกจากตัวเองจนหมด ทำให้ร่างบางที่พยายามรั้งร่างสูงก็ไม่ทันเสียแล้ว ตอนนี้ร่างบางเมื่อได้เห็นสรีระของร่างสูงที่ไม่ได้เห็นมานานก็หน้าเห่อร้อนขึ้นมาด้วยความเขิน

            และยังไม่ทันที่ร่างบางจะเอ่ยปากก็โดนร่างสูงทาบทับริมฝีปากของตัวเองลงบนปากบางได้รูปที่เผลอรอเล็กน้อยของฐาซะแล้ว และดูเหมือนร่างสูงจะไม่หยุดอยู่แค่นั้นเมื่อลิ้นร้อนเริ่มรุกล้ำเข้ามาสำรวจทุกซอกทุกมุมภายในปาก ก่อนจะตวัดกลัดเกี่ยวทักทายกับลิ้นอุ่นๆ ของเธอให้ได้มีรสแปลมๆ ของแอลกอฮอลเล็กน้อย ทำให้ร่างบางเคลิ้มกับสัมผัสของร่างสูงอย่างเลี่ยงไม่ได้ ร่างสูงทาบทับร่างบางให้ติดกับที่นอน สัมผัสเย็นที่แผ่นหลังทำให้ร่างบางที่กำลังเคลิ้มได้สติและผลักร่างสูงให้ลุกขึ้นนั่งแต่แรงอันน้อยนิดของร่างบางทำได้เพียงให้ร่างสูงห่างออกมาเล็กน้อยเท่านั้น

            “กะ กอล์ฟ ลุกขึ้นก่อนนะ” ร่างบางเอ่ยอย่างยากลำบากเมื่อสัมผัสเมื่อกี้ทำให้อารมณ์เธอแปรปรวนไปไม่น้อย

            “มะ ไม่ไหวแล้ว ขะ ขอร้องล่ะ กะ กอล์ฟร้อนไปหมดแล้ว” ร่างสูงส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ร่างบางอย่างน่าสงสาร แต่ก่อนที่ร่างบางจะเอ่ยปฏิเสธร่างสูงก็เข้ามาครอบครองริมฝีปากของเธออีกครั้ง คราวนี้ร่างสูงไม่หยุดอยู่ที่จูบเลื่อนลงมาที่ลำคอขาวที่ตอนนี้เป็นรอยแดงจ้ำๆ ที่ร่างสูงทำไว้ จัดการปลดบราของร่างบางและเลิกเสื้อขึ้นทรวงอกสวยเต่งตึงประจักษ์แก่สายตาของร่างสูงไม่รอช้ารีบบีบเคล้นนวลเนื้อเรือนร่างที่อุ่นร้อนของร่างบางส่งผลทำให้การควบคุมเตลิดเปิดเปิง สลับดูดดุนกันไปมาจนทำให้ยอดประทุมเริ่มแข็งเป็นไต ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงมาจูบเบาๆ ที่หน้าท้องไร้ไขมันไปที่กางเกงขาสั้นที่ร่างบางใส่จัดการถอดออกให้หมดเหลือไว้เพียงร่างเปลือยเปล่าอันน่ามองของร่างบางเท่านั้น และกิจกรรมอันเร่าร้อนก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

          เช้าวันรุ่งขึ้นร่างเปลือยเปล่าของร่างสูงพลิกตัวซุกหาความอบอุ่นพยายามคลำหาผ้าห่มมาคลุมแต่สิ่งที่ได้จับนั่นมันทำให้เธอนึกแปลกใจ

            เอะ? ...ทำไมมันนุ่มแปลกๆ!

          ร่างสูงลืมตาโพล่งขึ้นมาดูภาพตรงหน้า ฐา! มานอนอยู่ตรงนี้ได้ไงแถมยังเปลือยกันทั้งคู่ ฝัน ฝันอีกแน่ๆ พยายามเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของอีกฝ่ายว่านี้ใช่ฝันหรือไม่แต่มันไม่ใช่หยิกแขนตัวเองก็แล้ว แถมมองไปรอบๆ ห้อง ห้องนี้มันก็ไม่ใช่ห้องของเธออีก โอ้ยยยยย นี่มันอะไรกันเนี่ย!

          “อืม.....”

          ยังไม่ทันจะนึกออกเสียงของคนข้างก็เรียกให้เธอหันไปมองและเห็นว่าคนข้างๆพลิกตัวไปมาเหมือนกำลังจะตื่น ทำให้กอล์ฟรีบหลับตาอีกครั้งเพราะไม่อยากจะเผชิญหน้ากับฐาตอนนี้

            แล้วก็เป็นจริงอย่างที่เธอคลาดร่างบางหันกลับมามองหน้าร่างสูงที่หลับตาพริ้มอยู่เอื้อมมือไปสัมผัสโครงหน้าของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา แล้วจึงลุกขึ้นยืนไปเข้าห้องน้ำ ร่างสูงเมื่อเห็นว่าร่างบางลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำแล้วก็รีบลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าที่กองๆ อยู่ตรงปลายเตียงอย่างรวดเร็ว

            “กอล์ฟ” แต่ยังไม่ทันที่จะใส่เสื้อเสร็จร่างบางก็ออกมาจากห้องน้ำก่อน ร่างสูงจึงหันไปหาร่างบางที่ยืนมองเธออยู่ก่อนแล้ว

            “เอ่อ...คือ...เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นหระ อึก” ร่างสูงพูดยังไม่ทันจบอยู่ๆ ร่างบางก็วิ่งเข้ามากอดจนทำให้ร่างสูงเซเล็กน้อย

            “ฐาขอโทษ ฐาขอโทษ ที่ทิ้งกอล์ฟไป ฐาขอโทษ” ร่างสูงมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ไม่น้อย แต่คนอย่างเธอไม่เคยโกรธเคยเกลียดร่างบางเลยแม้แต่น้อย

            “ขอโทษทำไม ฐาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยนิ”

          “กอล์ฟ ฐารักกอล์ฟนะรักมากที่สุดเลย ฐาขอหัวใจกอล์ฟมาอยู่ที่ฐาอีกครั้งได้มั้ย”

          “นี่ฐา หัวใจของกอล์ฟมันอยู่กับฐามาตั้งนานแล้วนะตั้งแต่เมื่อสองปีที่แล้วจนถึงตอนนี้ก็ยังเมื่อเดิม แล้วกอล์ฟจะไปเอาหัวใจของกอล์ฟอีกดวงมาให้ฐาได้ยังไง ในเมื่อมันมีอยู่ดวงเดียว”

          “ฮึก...กอล์ฟ” เมื่อได้ยินอย่างงั้นร่างบางถึงกับยิ้มออกมาทั้งน้ำตาแล้วกอดร่างสูงแน่นๆ เพื่อเป็นการยืนยันว่าจะไม่ทิ้งร่างสูงไปไหนอีกแล้ว

          “โอ้ย...ฐา กอดกอล์ฟแน่นขนาดนี้เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกตายหรอก ปล่อยได้แล้วมั้ง”                         “ไม่ปล่อยแล้ว ฐาไม่ปล่อยกอล์ฟไปไหนอีกแล้ว แล้วกอล์ฟก็ห้ามปล่อยฐาด้วย” ร่างบางว่าอ้อนๆ ให้ร่างสูงได้ยิ้มเอ็นดูกับความน่ารักของร่างบาง

          “อืม มันแน่อยู่แล้ว” ร่างสูงยิ้มกว้างให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดได้ยิ้มกว้างไปด้วย และไม่มีทีท่าว่าร่างบางจะคลายกอดนี้ได้เลย ทำให้ทั้งสองกอดกันอยู่อย่างนั้นพร้อมรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นที่มอบให้กัน

                                                THE END !!!

..................................................................

อ๊ากกกก จบแล้วว ในที่สุดก็แต่งจบสักที เรื่องแรกเลยนะเนี่ย

ฉาก NC ไรท์ก็อยากให้มีเยอะนะแต่.....

พอดีว่าไรท์แต่งไม่ค่อยถนัดเลยให้ได้แค่นั่นแหละ -*-

ถ้าอยากได้ Special แสดงความคิดกันเยอะน้าาา โฮะ โฮะ ^0^